Het verhaal achter LUMA

Ik ben Sharon, moeder van drie zonen, getrouwd met Enzo en dochter van Marlies, die lijdt aan dementie. Zij was de inspiratie voor LUMA.

Mijn moeder wordt liefdevol verzorgd door mijn vader, met hulp van mijn broer en mij, familie, mantelzorgers en vrienden. Fantastisch natuurlijk, maar het is ook zwaar. In het dagelijks leven ontstaan soms momenten van onbegrip en schaamte. In de winkel, bij de kassa, in een restaurant of onderweg. Momenten waarop je zou willen zeggen; "ze heeft dementie", maar dat niet kunt zonder haar te kwetsen. 

Toen dacht ik; hoe fijn zou het zijn als er een eenvoudig, stijlvol symbool bestond dat stilletjes zegt; wees geduldig, toon begrip. 

Zo ontstond LUMA - een subtiel speldje, voor mensen met dementie (en ook een beetje voor hun naasten).

De open cirkel van de pin staat voor een volwaardig mens waar helaas een stukje van verloren is gegaan - herinneringen, woorden, begrip. Met LUMA wil ik dat onzichtbare stukje zichtbaar maken op een zachte menselijke manier. 

Mijn droom is dat LUMA uitgroeit tot een herkenningsteken binnen een dementie-vriendelijke samenleving. 

Een klein symbool dat verbindt, zonder woorden. Een cirkel van licht die zegt; ik ben er, wees geduldig. Een zacht teken, een groot gebaar.